WKS Włocłavia Włocławek - strona oficjalna

Seniorzy we Włocłavii grają w V lidze kujawsko-pomorskiej. Nie brakuje też drużyn piłkarskim złożonych z młodzików, juniorów i trampkarzy. Barwami klubu są kolory niebiesko-biało-czerwone.

Aby przedstawić jego początki, należy cofnąć się do roku 1946, niełatwe czasy świeżo po zakończeniu II wojny światowej i sześciu latach krwawej okupacji niemieckiej. Czasy, gdy Polska dostała się pod żelazne rządy Związku Radzieckiego. W tym ponurym okresie także we Włocławku postanowiono podarować ludziom trochę sportu – rozrywki, dzięki której mieszkańcy choć na chwilę zapomną o zniszczonym przemyśle i trudnej sytuacji.

W samych początkach Włocłavia nosiła nazwę Celuloza Włocławek, a jej dyrektorem został Czesław Wierny, którego wybrał Komitet Robotniczy Fabryki Celulozy i Papieru. Na przestrzeni lat klub przechodził lepsze i gorsze dni, swoje wzloty i upadki, którym dzielnie na dobre i złe towarzyszyli wierni kibice.

Obecnie Włocłavia Włocławek nie ma prezesa. Z tej funkcji zrezygnowała niedawno pani Agnieszka Kacprowicz. Jednak dwóch wiceprezesów: Waldemar Zimny i Piotr Czajkowski głęboko wierzy, iż już wkrótce znajdzie się sternik, który poprowadzi Włocłavię do zwycięskiego boju, za co mocno trzymamy kciuki!

Między innymi o dalszych planach na przyszłość, bogatej i ciekawej historii klubu, jego największych sukcesach, najlepszych piłkarzach oraz postawie kibiców opowiedział nam członek zarządu klubu, pan Dariusz Pokrywczyński.

Przemysław Jankowski: Witam. Proszę przybliżyć naszym czytelnikom, sięgającą lat 40. XX wieku, ciekawą historię klubu Włocłavia. Jak przez te wszystkie dziesiątki lat zmienił się klub? Kiedy przeżywał największy rozkwit? Czy obejmował także inne dyscypliny i sekcje sportowe poza piłką nożną?

Dariusz Pokrywczyński: Historię Włocłavii można rozpocząć od klubu „Celuloza”, która już w 1946 roku rozgrywała mecze m.in. z ŁKS-em i Polonią Warszawa. Trzeba podkreślić, że w tym czasie na terenie miasta działało 10 klubów piłkarskich. W następnych latach tworzone są kolejne kluby m.in. „Metalowiec”, którym opiekowały się Kujawskie Zakłady Maszyn Rolniczych oraz „Manometrów”, który w 1949 r. zmienia nazwę na „Stal”. Natomiast drużyna Celulozy zmieniała nazwy na „Orzeł”, „Unia”. Unia była czołowym klubem klasy wojewódzkiej i walczyła o awans do klasy międzywojewódzkiej.

Kiedy na początku lat 60. w szeregach Unii (Celulozy) i Stali zanotowano regres, postanowiono połączyć siły i w 1962 roku utworzono Klub Sportowy „Włocławianka”. W tym czasie działał już we Włocławku odwieczny rywal „Kujawiak”. Oba zespoły grały w III lidze, a derby wyzwalały ogromne emocje. Taki stan rzeczy ma miejsce do roku 1974, kiedy decyzją władz politycznych dokonano połączenia Włocławianki i Kujawiaka, tworząc Międzyzakładowy Klub Sportowy „Włocłavia”. Był to klub wielosekcyjny z takimi dyscyplinami jak: piłka siatkowa, koszykówka, piłka ręczna, piłka nożna, lekkoatletyka, wioślarstwo. Ideą, która przyświecała połączeniu, było utworzenie silnego zespołu piłkarskiego, który mógłby rywalizować w rozgrywkach centralnych przynajmniej na poziomie drugoligowym. I paradoksalnie piłkarze Włocłavii nie udźwignęli tego ciężaru, nie mogąc awansować nawet do III ligi aż do roku 1982. Natomiast sukcesy zaczęli odnosić sportowcy innych sekcji, w szczególności siatkarze, którzy rok po roku awansowali do I ligi i w latach 1976-78, czyli w okresie największych sukcesów polskiej siatkówki grali na tym szczeblu rozgrywek. Po tym okresie rozpoczął się stopniowy upadek dyscypliny.

Piłkarze ręczni grali na poziomie III ligi, koszykarze również nie mogli się pochwalić niczym więcej niż gra na III ligowym poziomie i bezskuteczną walką w barażach o awans do II ligi. Dopiero na początku lat 90. znaleźli się ludzie wcześniej związani z koszykówką, którzy na bazie sekcji Włocłavii zaczęli budować zespół koszykarski na miarę oczekiwań kibiców. Po awansie do II ligi sekcja została wyłączona z klubu Włocłavia, a w sponsoring włączyły się włocławskie firmy Nobiles i Azoty i zespół awansował do ekstraklasy, gdzie do tej pory występuje pod nazwą Anwil.

Krótki epizod związany z Włocłavią mieli lekkoatleci. Sekcja ta funkcjonowała przy klubie do 1979 roku, ale w tym krótkim okresie pojawiła się grupa bardzo dobrych zawodników, takich jak: Leszek Konefał, Marek Rutkowski, Roman Taczała (notabene później piłkarz), Zbigniew Wszelak.

Wracając do sekcji piłki nożnej, po pierwszym awansie przez wiele lat drużyna balansowała pomiędzy IV a III ligą. Zespół nie mógł ustabilizować swojej gry na III ligowym poziomie. Związane to także było z brakiem stabilnego sponsora. Taka szansa pojawiła się na początku lat 90., kiedy to klub dostał wsparcie od firmy Nobiles i jego ówczesnego Prezesa, pana Ryszarda Badury. Niestety, ten okres trwał krótko i firma wycofała się ze sponsoringu. W połowie lat 90. klub zmienia nazwę na WKP „Wisła”. Ten stan trwa kilka sezonów, w międzyczasie działacze Jagiellonki Nieszawa proponują połączenie dwóch III-ligowych zespołów, aby zawalczyć o awans do II ligi. Pomysł udaje się zrealizować w sezonie 1996/97 i w następnym sezonie Włocłavia gra na szczeblu centralnym, ale nie jest przygotowana organizacyjnie (finansowo) do tak dużego wyzwania. Miasto także nie udziela wystarczająco dużego wsparcia i przygoda trwa tylko sezon. Wszystko wraca do stanu wyjściowego, czyli walki na lokalnych, IV ligowych boiskach.

Przemysław Jankowski: Gdzie obecnie znajduje się siedziba klubu?

Dariusz Pokrywczyński: Aktualnie siedzibą klubu są wynajmowane pomieszczenia należące do Ośrodka Sportu i Rekreacji przy ul. Leśnej. Niestety dawne miejsce klubowe, z którym kibice kojarzą sobie Włocłavię, czyli stadion przy ul. Chopina 49/51 przestało funkcjonować. Sytuacja finansowa klubu, ale także stan techniczny, który zagrażał bezpieczeństwu zawodników i kibiców spowodował, że tereny, na których znajdował się obiekt, zostały sprzedane. Klubu nie było stać na remont obiektu, a utrzymywanie pustostanu byłoby nieopłacalne. Był to trudny moment dla wszystkich ludzi, którzy byli i są związani z klubem, ale życie pisze różne scenariusze, także te przykre i należało się z tym pogodzić. W nowym miejscu, pomimo przychylności władz i pracowników OSiR-u, czujemy się jednak nadal jako goście.

Przemysław Jankowski: Jak wygląda typowe życie klubowe?

Dariusz Pokrywczyński: Klub prowadzi typowe działania dla każdego stowarzyszenia sportowego. Są to systematyczne działania statutowe, czyli organizacja szkolenia dzieci i młodzieży. Podstawowe zadania to organizacja treningów, zabezpieczenie terminów i miejsc treningowych zarówno w sezonie letnim, jak i okresie zimowym. Ponadto zabezpieczenie logistyczne podczas rozgrywek ligowych, czyli organizacja wyjazdów, meczów na własnym boisku. Patrząc z boku, wydaje się, że to sprawy banalne, ale biorąc pod uwagę ilość stowarzyszeń piłkarskich działających na terenie Włocławka, nie jest sprawą prostą ustalić dogodne terminy, czy miejsce do prowadzenia zajęć treningowych. Dlatego młodzi piłkarze często muszą trenować w późnych godzinach popołudniowych lub wieczornych.

Przemysław Jankowski: Proszę przedstawić pokrótce obecny zarząd Włocłavii i oraz przydział ich obowiązków.

Dariusz Pokrywczyński: W skład zarządu wchodzą:

Waldemar Zimny – odpowiedzialny za sportową i finansową część działalności, ze szczególnym naciskiem na drużynę seniorów, Piotr Czajkowski – zajmuje się eventami organizowanymi przez klub dla środowiska lokalnego, Bartłomiej Daroszewski – w zakresie jego obowiązków jest promowanie klubu w środowisku lokalnego biznesu, Ryszard Kisielewski – ma podobne zadania jak kolega Bartek, czyli pozyskiwanie wsparcia finansowego na bieżącą działalność klubu, Mirosław Kasiński – ze względu na funkcję trenera I zespołu jego działalność ogranicza się do oceny rynku piłkarskiego i ewentualnego wyznaczania kierunku zmian personalnych w kadrze I zespołu, Dariusz Pokrywczyński – dla mnie przypadła rola koordynowania funkcjonowania klubu jako całości, od części administracyjnej po sportową, oczywiście przy udziale trenerów i kolegów z Zarządu.

Przemysław Jankowski: Jakie największe sukcesy osiągnęła do tej pory Włocłavia Włocławek, z których zarówno Pan, kibice, jak i inni członkowie zarządu, jesteście najbardziej dumni?

Dariusz Pokrywczyński: Każdy kibic ma inną miarę sukcesu. Dla niektórych będzie to mistrzostwo Polski, dla drugiego awans na wyższy szczebel rozgrywkowy, a dla jeszcze innego pokonanie lokalnego rywala. Dla naszego klubu właśnie każdy awans drużyny, niezależnie od kategorii wiekowej, jest sukcesem. Dlatego trzeba przypomnieć sukcesy juniorów na przełomie lat 70/80 oraz 90., kiedy po wygraniu rozgrywek na szczeblu wojewódzkim awansowali do fazy centralnej Mistrzostw Polski, rywalizując z Widzewem Łódź (w tych meczach grał wiceprezes Waldemar Zimny), a w latach 90. z ŁKS-em. Także ostatnie awanse drużyn młodzieżowych do zmodyfikowanej ligi wojewódzkiej (II liga młodzików) były sukcesami młodych zawodników i dawały impuls do dalszej ciężkiej pracy.

Oczywiście wizytówką klubu zawsze będzie drużyna seniorów. O występach w drugiej lidze wspominałem, ale oczywiście trzeba podkreślić, że był to jednak prezent działaczy z Nieszawy dla Włocławka, chociaż wkład zawodników Włocłavii przy awansie był nie do przecenienia. W sezonie 2012/13 drużyna zdobyła Puchar Polski na szczeblu województwa, ponadto kilka awansów do III ligi, kiedy ta liga była trzecim poziomem rozgrywkowym w Polsce, a do Włocławka przyjeżdżały bardzo solidne zespoły.

Klub może pochwalić się także zawodnikami, którzy reprezentowali barwy naszego kraju w kategoriach młodzieżowych. Był to nieżyjący już niestety Piotrek Włodarczyk, który trafił nawet do I-ligowej Pogoni Szczecin, Przemek Błachewicz czy Jakub Feter. Przemysław Błachewicz i Marek Gwizdka będąc zawodnikami wypożyczonymi do Lecha Poznań, zdobyli medal Mistrzostw Polski juniorów, natomiast Kuba Feter był w kadrze U-20 Michała Globisza podczas MŚ w tej kategorii wiekowej. W tej drużynie występowali m.in. Grzegorz Krychowiak czy Wojciech Szczęsny. W tym czasie Kuba był zawodnikiem GKS Bełchatów, a trafił tam poprzez SMS Łódź z Włocłavii. Wspomnieć też trzeba innego wychowanka naszego klubu, a mianowicie Jarka Dembka, który także w swoim CV może wskazać reprezentowanie barw Legii Warszawa oraz GKS Bełchatów.

No i na koniec jakby powiedział klasyk „truskawka na torcie” dla każdego kibica piłki nożnej we Włocławku, czyli lokalne derby z Kujawiakiem Włocławek. Było tych spotkań wiele, a każde przyciągało na stadion ok. 1000 widzów bez względu na to, na jakim poziomie rozgrywkowym toczyły się derby. Każde zwycięstwo nad lokalnym rywalem było świętem w klubie.

Przemysław Jankowski: W 2016 roku miały miejsce obchody rocznicy założenia klubu. Jak wspomina Pan, Panie Dariuszu, owe podniosłe chwile? Czy sprawiły, że zapaliło się nowe światło dla klubu i nadzieja na lepsze jutro?

Dariusz Pokrywczyński: Rzeczywiście było to bardzo miłe spotkanie osób, które identyfikują się z klubem, bez względu na to, w jakim momencie rozwoju sportowego się znajduje. Była okazja do wspomnień, czasami tak niezwykłych, że wydawałoby się nierealnych. Zawodnicy spotkali swoich pierwszych trenerów, którzy kształtowali ich piłkarsko. Były osoby, które specjalnie przyjechały zza granicy (np. były bramkarz Jacek Kłaczkiewicz). Jubileusz zbiegł się niestety ze spadkiem drużyny do V ligi i wiele osób zastanawiało się, czy w tym momencie jest sens organizacji jubileuszu. Wyszliśmy jednak z założenia, że życie sportowe ma wpisane sukcesy i porażki, więc mimo wszystko zaprosimy na to spotkanie ludzi, dla których klub stanowi wartość samą w sobie.

Ilość zawodników, trenerów, działaczy, a także kibiców, którzy przybyli na stadion OSiR przeszła nasze wyobrażenia. Dużą przyjemność sprawili nam działacze klubów z innych miejscowości naszego podokręgu, którzy przekazali z tej okazji okolicznościowe patery, dyplomy, pamiątki. Świadczy to o tym, że Włocłavia stanowi rozpoznawalną markę nie tylko we Włocławku, ale także poza jego granicami.

Przemysław Jankowski: Ilu obecnie klub ma trenerów? Jak układa się współpraca na linii piłkarze-trenerzy?

Dariusz Pokrywczyński: W klubie pracuje siedmiu trenerów prowadzących dziewięć drużyn od „skrzata” po seniora. W tej grupie są trenerzy prowadzący po dwie drużyny, trener bramkarzy oraz trener koordynator. W sumie aktualnie szkolimy ok. 140 zawodników w kategoriach młodzieżowych oraz 20 seniorów. Niestety zarobki (umowy zlecenia), trenerów są na bardzo niskim poziomie, dlatego nazwałbym ich wszystkich hobbystami, ale także w tym miejscu chcę podziękować im za serce, jakie wkładają w tę ciężką pracę. Wśród szkoleniowców są osoby o bogatym doświadczeniu trenerskim jak i dopiero rozpoczynający pracę w zawodzie.

Przemysław Jankowski: Z jakimi największymi trudnościami i wyzwaniami musiała zmierzyć się Włocłavia? Jak dziś wygląda sytuacja finansowa klubu? Jaki jest Wasz plan działania i jak staracie się pozyskiwać nowych sponsorów?

Dariusz Pokrywczyński: Nie będę oryginalny, jeżeli powiem, że sen z powiek spędzają nam finanse klubu, a właściwie pozyskiwanie dodatkowych funduszy. Jest to problem chyba każdego stowarzyszenia. Oczywiście, na dzień dzisiejszy klub jest zabezpieczony finansowo, nie ma zadłużeń w jakichkolwiek instytucjach, ale zdajemy sobie sprawę, że jak się tylko podbiera, to zasoby szybko się kurczą. Dlatego zachęcamy różne firmy do wspierania naszej działalności. Nie oczekujemy wielkich kwot, chociaż byłoby miło mieć sponsora strategicznego. Zależy nam na nawiązaniu stałej współpracy z lokalnymi firmami, którym możemy zaoferować miejsce na logo na strojach sportowych, miejsce na reklamę przy ulicy Chopina, możliwość ustawienia reklam podczas meczów, umieszczenie logo firmy na stronie internetowej klubu, a także na lokalnych portalach internetowych czy telewizji. Jesteśmy gotowi zorganizować eventy sportowo-rekreacyjne dla pracowników firm. Możemy także promować produkty firm wśród kibiców, którzy odwiedzają stadion podczas meczów.

Przemysław Jankowski: Jeśli pan pozwoli, kolejne pytanie będzie mieć charakter osobisty. Od jak dawna jest Pan członkiem zarządu i co skłoniło Pana do podjęcia działalności w świecie sportu, a konkretniej piłki nożnej?

Dariusz Pokrywczyński: W obecnym składzie Zarządu funkcjonuję od grudnia 2015 roku, kiedy to kolega Waldek Zimny zadzwonił do mnie z propozycją wejścia do tego gremium. Trochę się zastanawiałem, ale postanowiłem jeszcze raz spróbować podziałać w sporcie. Z Włocłavią jestem związany, można powiedzieć od dziecka. Kiedy powstał klub MZKS Włocłavia, trafiłem tam jako 11-latek za namową nauczyciela wychowania fizycznego, pana Tadeusza Rymkiewicza. Kilka lat pograłem w drużynach młodzieżowych i na tym moja zawodnicza przygoda z piłką się zakończyła. Później było kibicowanie różnym dyscyplinom, ale oczywiście piłka nożna była nr 1. Dalszy etap to studia na AWF w Poznaniu i specjalizacja w piłce nożnej. Po powrocie w 1989 roku do Włocławka zaproponowano mi pracę z grupami młodzieżowymi we Włocłavii. I od tego momentu z przerwami funkcjonuję w tym klubie jako trener, działacz, kibic.

Przemysław Jankowski: Jak ocenia Pan postawę kibiców Waszego klubu w ostatnich latach?

Dariusz Pokrywczyński: Kibice to zawsze trudny temat. Jako osobie, która działa w strukturach klubu, zależy mi na jak największej frekwencji podczas meczów. Bo przecież widowisko sportowe, obojętnie na jakim poziomie rozgrywkowym by się nie toczyło, bez kibiców traci jakikolwiek sens. A kibic powinien być ze swoją drużyną, czy klubem w każdym czasie. W Polsce generalnie mamy kibiców sukcesu, tzn. jak są wyniki to hale i stadiony wypełniają się po brzegi, kiedy drużynie nie idzie, ma kryzys, wtedy potrafimy wyzywać, obrzucać błotem i opuszczamy trybuny. A nie o to chodzi. Przecież wtedy zawodnicy potrzebują wsparcia, muszą czuć, że ludzie w nich wierzą, że ich wspierają. Powiem szczerze, że podziwiam grupę kibiców Włocłavii, która przychodzi na mecze i dopingiem wspiera zawodników podczas gry, jeździ na mecze wyjazdowe, czym wprawia w zakłopotanie organizatorów obawiających się demolki, zniszczeń. Muszę otwarcie powiedzieć, że do tej pory nie zdarzyły się jakieś poważniejsze incydenty z udziałem kibiców Włocłavii i za to dziękujemy. Zdarzało się, że po meczu wyjazdowym, gospodarze dziękowali za oprawę meczu, jaką tworzyli nasi kibice, twierdząc, że choć jeden mecz wyglądał jak mecz piłkarski, a nie teatr. Z drugiej strony jednak chcemy, aby na mecze przychodziły także osoby starsze, kobiety, dzieci, ale niestety pojawiające się wulgaryzmy odstraszają taką grupę ludzi. Wiele osób pyta, dlaczego podczas meczu Włocłavii kibice skandują nazwy klubów, z którymi nasi fani mają tzw. zgody. Jest to dla wielu osób niezrozumiałe i powiem szczerze dla mnie też. Podsumowując, każdy kibic, który przychodzi na mecz, jest dobrem klubowym, ale także najważniejszym sponsorem, bo zostawia w kasie kilka złotych, a swoją obecnością wpływa na ambicję, zaangażowanie zawodników. Im więcej kibiców, tym silniejszy klub. Zachęcam wszystkie osoby, które identyfikują się z klubem, byli zawodnikami Włocłavii, działaczami, dorastali razem z klubem jako kibice o odwiedzanie stadionu OSiR podczas meczów ligowych. Myślimy o atrakcjach, niespodziankach dla naszych fanów.

Przemysław Jankowski: W hymnie Włocłavii można usłyszeć następujące słowa: „Czujesz dzisiaj wreszcie, wreszcie tak, że to w końcu jest nasz, jest nasz czas. Przed wygraną nic już nie zatrzyma nas. Mamy wiarę, która z nami trwa”. Jak ważny jest dziś ów tekst dla Pana, reszty zarządu i samych piłkarzy? Czy roznieca ogień w sercu i zagrzewa do walki jeszcze bardziej niż kiedyś?

Dariusz Pokrywczyński: Każdy utwór grany, czy śpiewany przez kibiców przed meczem, czy w jego trakcie powinien mobilizować i zagrzewać do walki. Wydaje mi się, że hymn klubowy jest elementem identyfikacji ze społecznością, która tworzy daną organizację. To coś, co podnosi adrenalinę, jednoczy do osiągania wspólnych celów. Wielkie Kluby mają swoje hymny, które grane są przed meczem lub po zwycięskich spotkaniach. Wszyscy chyba znają „Sen o Warszawie” i jakie to robi wrażenie na drużynach przeciwnych. Ja zawsze jestem pod wrażeniem hymnu FC Liverpool „You’ll never walk alone” śpiewaną przez kibiców na trybunie The Kop. Tak więc, jak każde dobro klubowe należy szanować hymn, a mam nadzieję, że zawodnikom dodaje on otuchy i zachęca do maksymalnego wysiłku. Mam też nadzieję, że kiedyś zostanie odśpiewany przez kilka tysięcy gardeł.

Przemysław Jankowski: Jak wygląda nabór do drużyny? Czy jakoś zachęcacie młodych uzdolnionych sportowo ludzi, aby dołączyli do klubu? Czy organizujecie różne eventy, dni dla piłkarzy itp.?

Dariusz Pokrywczyński: Staramy się prowadzić systematyczny nabór do drużyn młodzieżowych poprzez wyszukiwanie chłopców grających na orlikach, w szkołach. Organizujemy turnieje dla szkół, dzikich drużyn, proponując najlepszym rozpoczęcie systematycznych treningów. Zdarza się nabór poprzez ogłoszenia w lokalnych mediach, plakaty itp.

Staramy się promować klub poprzez organizację różnych eventów np. Dzień Dziecka po piłkarsku czy też Piknik Piłkarski z okazji Dnia Piłkarza. Tę ostatnią imprezę przeprowadzamy na początku września, a jest to przypomnienie historycznego momentu dla polskiej piłki, czyli zdobycie złotego medalu olimpijskiego w Monachium w 1972 r.

Przemysław Jankowski: Jakie są Wasze plany na dalszą przyszłość; marzenia, które pragniecie, aby się ziściły; cele, które chcecie osiągnąć?

Dariusz Pokrywczyński: Głównym celem sportowym jest oczywiście awans drużyny seniorów do IV ligi, a także rozwój piłkarski naszych młodych adeptów. W dalszej perspektywie chcielibyśmy przechodzić kolejne szczeble piłkarskie, aby dać możliwość naszym kibicom oglądania meczów na wyższym poziomie. Cel może na dzień dzisiejszy futurystyczny, ale pyta Pan o marzenia, więc mówię.

Oczywiście, żeby to mogło się ziścić, przydaliby się mocni sponsorzy, entuzjaści futbolu, którzy chcieliby zrobić coś także dla lokalnej społeczności. Czyli cel finansowy to stabilizacja i pozyskanie dużej liczby firm, osób wspierających działalność klubową.

Cel trzeci, można powiedzieć społeczny, to zapełnienie trybun naszego reprezentacyjnego obiektu, aby jedynym obserwatorem zmagań sportowych nie był wiatr.

Przemysław Jankowski: Nie pozostaje nic innego, jak życzyć Wam powodzenia!

Dariusz Pokrywczyński: Dziękuję bardzo i zapraszam na mecze Włocłavii.

• Komentarzy [0]
• czytano: [940]
• DO